ماجرای رد وحدت تشکیلاتی سازمان راه کارگر با سازمان وحدت کمونیستی بر سر استالین.
اوایل سال 1359 بین سازمان راه کارگر و سازمان وحدت کمونیستی برای همکاری و حتی وحدت تشکیلاتی رابطه بر قرار شد. از طرف سازمان راه کارگر من و کادر دیگری به عنوان نماینده سازمان راه کارگر شرکت داشتیم. هدایت کننده غیر مستقیم بحث ها روبن مارکاریان عضو رهبری سازمان راه کارگر بود. چند جلسه مذاکره ظاهرا دو سازمان را با دیدگاه هایی نزدیک بهم نشان می داد تا اینکه ما در مطالعه استاد این سازمان متوجه ضد استالین بودن جدی سازمان وحدت کمونیستی شدیم و با روین مارکاریان این مطلب را مطرح کردیم. در ادامه رهبری سازمان راه کارگر برای وحد با سازمان وحدت کمونیستی یک شرط اصلی گذاشت : کنار گذاشتن ضدیت با استالین از طرف سازمان وحدت کمونیستی !
از شوخی های روزگار است که رهبر اصلی راه کارگر محمد رضا شالگونی که خود را صاحب اتوریته « طبیعی» این سازمان می دانست، سه ده بعد در طی مقاله ای در سایت بی بی سی ( بنگاه سخن پراکنی امپریالیسم کهنه کار انگلیس) با یک چرخش قلم خود را به جبهه دیگر از آنچه در گذشته و زندگی اصلی سیاسی اش بود کشانید. او در این مقاله تحت عنوان « نقش حزب توده در تضعیف چپ ایران در مقابل جمهوری اسلامی می نویسد : « فراموش نباید کرد که تبار فکری غالب جریان های چپ ایران به روایتی از مارکسیسم می رسید که در اتحاد شوروی دوره استالین شکل گرفته بودند و مارکسیسم ـ لنینیسم یعنی ایدئولوژی رسمی استالینیسم ( که مهم ترین بنیادهای نظریه سوسیالیستی مارکس را نسخ و نفی می کرد) جزو مقدسات همه آنها محسو ب می شد.