.
در تاریخی که آقای مطلب زاده وارد شوروی شده است، من کمی زودتر ایران را ترک کرده و به فرانسه آمدم و در این سو شاهد درگیریهایی درون حزب توده ایران با تحریک بابک امیر خسروی بودم و خود از مرحله ای تشخیص دادم که وی اعتقادی به مارکسیسم ـ لنینیسم ندارد و در مقابل وی ایستادم. بنابرین مقایسه تچربه روندهای بحران حزب در مینسک و پاریس می تواند مفید فایده ای باشد. با بهروز مطلب زاده هیچ آشنایی نداشته ام و یک بار ایشان را در گردهم آیی زندانیان سیاسی ستم شاهیدر آلمان از نزدیک دیده ام ،بدون اینکه گفتگویی با هم داشته باشیم. به صفحه فیس بوک ایشان هم دسترسی ندارم که به طرح کتاب در آن پرداخته است.
آقای بهروز مطلب زاده در کتابش می گوید که در کنفرانس ملی حزب توده ایران 1365 عضو مشاور کمیته مرکزی انتخاب شده و در پلنوم 1369 استعفا داده است، ولی هنوز پس از گذشت سی سال خود را توده ای می داند.شاید هم پیام اصلی کتاب در مورد دلیل استعفای وی از رهبری حزب باشد. وی چندین بار در کتاب به حضور به قول خودشان « خفیه نویسان» بویژه یکی از آنها در جمع توده ای های اشاره می کند و نقش وی را در تخریب حزب توده ایران بسیار سنگین قلمداد می کند. توده ایهایی که پس از ضربه به حزب به بلاروس منتقل شده بودند در ساختمان معروف به شماره شماره4 اقامت داشتند و تعداد زیادی از اعضا و کادرهای حزب در این ساختمان با یکدیگر زندگی می کردند و اسم ساختمان را هم به روسی معرفی می کردند یعنی « دم چیتیری». در ورود به پرونده جاسوس و خبر چین بهروز مطلب زاده می نویسد :
«قبل از توضیح آن دورویداد، اجازه دهید چند کلمه ای در باره یکی از آن خفیه نویسان خوش عاقبت به جاه و مقام رسیده ، که با خبر چینی ها و خفیه نویسی هایش بیش ترین و کثیف ترین نقش را در متلاشی کردن و لطمه زدن به جمع « دم چیتری» و سازمان حزبی آن داشت ، برایتان بنویسم. «فروع الدین» که بیشتر او را فریدون می شناسند، یکی ازز ساکنان « دم چیتری» بود که از همان ابتدای ورود به خاک آذربایجان شوروی و حضور در جمع از میهن گریختگان ، از لنکران و… تا مینسک کوشیده بود تا از هر طریق ممکن راهی به دل مسئولان حزب میهمان کشور میزبان پیدا کند. او به دلیل کار آکتر چاپلوسانه و معروفیت اش به عنوان یک خبر چین منفور ، در میان اکثر اهالی « دم چیتری» شناخته شده بود» ( ص 43) ( ادامه دارد)
